Uitgebreid Oogonderzoek

E kaart

Optometristen en oogartsen gebruiken een brede verscheidenheid aan testen en procedures om uw ogen te onderzoeken. Deze testen variëren van eenvoudige testen zoals het lezen van een ooggrafiek, tot ingewikkelde testen zoals het gebruik  van een hoge glassterkte om de kleine structuren binnen in uw oog te kunnen zien.

Een uitvoerig oogonderzoek kan minstens een uur duren, afhankelijk van de arts, het aantal testen en de moeilijkheidsgraad van de vereiste testen om zo volledig mogelijk uw zicht en de gezondheid van uw ogen te evalueren.

Hieronder volgen testen voor het oog en het zicht  die u waarschijnlijk tegen zult komen tijdens een uitgebreid routine oogonderzoek:

Zichtscherpte testen

Een van de eerste testen die worden uitgevoerd in een uitgebreid onderzoek is het testen van de zichtscherpte. Vaak wordt er een ooggrafiek gebruikt om uw zichtscherpte voor veraf te meten en een kleine, in de hand gehouden ooggrafiek om uw zichtscherpte van dichtbij te meten.

Gezichtsveld test

In sommige gevallen wil een oogarts op mogelijke aanwezigheid van blinde vlekken (scotomen) controleren in uw perifere of 'zijkant' zicht, door een gezichtsveld test uit te voeren. Dit soort blinde vlekken kunnen afkomstig zijn van oogaandoeningen zoals glaucoom.

Een analyse van blinde vlekken kan ook helpen bij het identificeren van specifieke gebieden van hersenschade veroorzaakt door een beroerte of een tumor.

Een kleurenblindheidstest kan er zo uitzien.

Kleurenblind test

Een screeningstest dat uw kleurenzicht controleert, wordt vaak aan het begin van een uitgebreid oogonderzoek uitgevoerd om kleurenblindheid uit te sluiten. Naast het opsporen van erfelijke kleurenzicht tekortkomingen kunnen kleurenblind testen uw oogarts waarschuwen voor mogelijke gezondheidsproblemen die van invloed kiunnen zijn op uw kleurenzicht.

Retinoscopie

Uw oogarts kan deze test aan het begin van het oogonderzoek uitvoeren om een een idee te krijgen voor uw brilvoorschrift.

Bij retinoscopie worden de kamerlichten gedimd en moet u naar een groot doel kijken, meestal de grote letter 'E' op de grafiek. Terwijl u naar de 'E' staart, schijnt uw arts licht op uw oog en komen er vlak voor uw ogen vanuit een machine verschillende glazen tevoorschijn.

Gebaseerd op de manier waarop het licht van uw oog weerkaatst, is uw oogarts in staat om uw voorschrift in te schatten; soms zelfs precies goed!

Deze test is vooral handig voor kinderen en patienten die niet in staat zijn om zorgvuldig de vragen van de arts te beantwoorden.

Autorefractoren en aberrometers

Een refractor wordt gebruikt om uw exacte brilvoorschrift te bepalen.

Uw oogarts kan ook een autorefractor of een aberrometer gebruiken om automatisch uw voorschrift te bepalen.

Met beide apparaten rust uw hoofd op een kinsteun terwijl u naar een aangewezen lichtpunt of een ander beeld kijkt.

Een autorefractor bepaalt net als een handmatige oogtest de vereiste glassterkte, door precies het licht op uw retina te richten. Autorefractoren zijn vooral nuttig in bepaalde gevallen zoals wanneer kinderen die niet stil kunnen zitten, geen vragen kunnen beantwoorden, of om een andere redenen niet goed kunnen samenwerken met de oogarts bij het laten uitvoeren van een nauwkeurige handmatige oogtest.

Studies hebben aangetoond dat moderne autorefractoren zeer nauwkeurig zijn. Ook besparen zij tijd. De autorefractie duurt slechts enkele seconden, waardoor de oogarts uw brilvoorschrift aanzienlijk sneller kan bepalen, vergeleken met wanneer dit handmatig zou gebeuren.

Een aberrometer maakt gebruik van geavanceerde golffront technologie om onduidelijke fouten in het zicht te constateren, gebaseerd op de manier hoe het licht door uw oog gaat. Aberrometers worden hoofdzakelijk gebruikt voor de gangbare of de golffront LASIK procedures voor zichtcorrecties, maar veel oogartsen hebben nu deze geavanceerde technologie al opgenomen in hun gangbare oogonderzoeken.

Refractie test of oogmeting

Dit is de test die uw oogarts gebruikt om uw exacte brilvoorschrift te bepalen.

De samenwerking tussen de ogen wordt bekeken met behulp van de afdektest.

Tijdens een oogmeting plaatst de arts een apparaat, genaamd phoropter, voor uw ogen en laat u een serie van glaskeuzes zien.
Hij of zij zal u vragen welke van de twee glazen van elke keuze het meest duidelijk is.

Afhankelijk van uw antwoorden zal uw oogarts net zo lang doorgaan met het afstemmen van de glassterkte tot  het definitieve brilvoorschrift bekend is.

De oogmeting bepaalt uw niveau van hyperopie (verziendheid), myopie (bijziendheid), astigmatisme en presbyopie (ouderdomsverziendheid).

Afdektest

Van de vele beschikbare manieren die oogartsen hanteren om na te gaan hoe uw ogen samenwerken, is de afdektest de meest eenvoudige en meestgebruikte test.

Tijdens een afdektest laat uw oogarts u uw blik richten op een een klein voorwerp en dan zal hij of zij één van uw ogen afwisselend afdekken terwijl u naar het voorwerp staart.

Terwijl u dit doet zal uw oogarts nagaan of het onafgedekte oog moet bewegen om het aangegeven voorwerp te kunnen zien en dat kan wijzen op strabisme (scheelzien) of een meer subtiel binoculair zichtsprobleem dat ooginspanning of amblyopie ('lui oog') kan veroorzaken.
De test wordt dan van dichtbij herhaald.

Uw arts kan op glaucoom controleren door middel van een tonometer.

Glaucoom test

Glaucoom testen zijn er in verscheidene variaties en allemaal ontworpen om de druk in uw ogen te meten.

Een gebruikelijke glaucoom test is de 'luchtpuf' test, technisch bekend als non-contact tonometrie of NCT. (Deze test is vereeuwigd door de bekende tv serie 'Friends', wanneer Rachel bij deze test niet stil kon zitten).

Bij NCT begint de test met het rusten van uw hoofd op de kinsteun. Terwijl u naar een licht in de machine kijkt, zal de arts of een assistent een beetje lucht puffen op het oog dat open is. Het is volledig pijnloos en de tonometer raakt uw oog niet aan.

Op basis van uw oog weerstand tot de geblazen lucht, berekent de machine uw oogdruk. Als u een hoge oogdruk heeft, is de kans groot om glaucoom te hebben of op den duur te krijgen.

Een ander soort van glaucoom test wordt uitgevoerd met een instrument genaamd applanatietonometer. De meest voorkomende van verscheidene versies van dit instrument is gemonteerd op de spleetlamp.

Voor deze test zal uw oogarts gele oogdruppels in uw ogen indruppelen om het te verdoven. Uw ogen zullen enigzins zwaar aanvoelen wanneer de druppels beginnen te werken. Dit is geen verwijdingsdruppel - het is een verdovend middel gecombineerd met een gele kleur die glanst onder blauw licht. De arts zal u dan recht vooruit in de spleetlamp laten staren terwijl hij of zij heel zachtjes de oppervlak van uw oog aanraakt met de tonometer om uw oogdruk te meten.

Net als de NCT is de applanatietonometrie pijnloos. Hooguit voelt u misschien dat de tonometer op uw oogwimpers prikkelt. De gehele test duurt slechts een paar seconden.

Er zijn vaak geen waarschuwingssignalen van glaucoom, totdat u al behoorlijk aan zichtsverlies lijdt. Daarom zijn routine onderzoeken die tonometrie bevatten van belang om vroegtijdige signalen van glaucoom uit te sluiten en om uw zicht te bschermen.

Pupilverwijding

Om een beter zicht te krijgen van de interne structuren van de ogen, dient uw arts dilatatie druppels toe om uw pupillen te verwijden. Dilatatie druppels beginnen meestal na 20 of 30 minuten te werken. Wanneer uw pupillen verwijd zijn, zult u gevoelig zijn voor licht (omdat meer licht in uw oog komt) en kunt u moeite hebben om voorwerpen van dichtbij te zien. Deze effecten kunnen enkele uren duren, afhankelijk van de gedoseerde sterkte van de druppel.

Nadat uw pupillen zijn verwijd, zal de arts de binnenkant van de ogen controleren.

Nadat de druppels hun effect hebben bereikt, zal uw oogarts verscheidene instrumenten gebruiken om binnenin uw ogen te kijken. Het is verstandig om een zonnebril mee te nemen naar het onderzoek, om schittering en lichtgevoeligheid te minimalizeren als u naar huis gaat. Mocht u het vergeten zijn, zal de assistent u een wegwerp zonnebril geven.

Pupilverwijding is uiterst belangrijk voor mensen met risicofactoren voor oogaandoeningen, omdat door grondig onderzoek de gezondheid van de binnenkant van uw ogen wordt bekeken.

Spleetlamponderzoek

De spleetlamp is een instrument die de oogarts gebruikt om de gezondheid van uw ogen te onderzoeken.

Met de spleetlamp, ook genoemd biomicroscoop, verkrijgt uw oogarts een zeer vergote weergave van de structuur van uw oog om daarmee uitvoerig uw ooggezondheid te evalueren en eventuele signalen van infectie of ziekte te ontdekken.

Tijdens deze test rust uw hoofd op een kinsteun van de spleetlamp en wordt er licht op uw ogen gericht. De arts kijkt door een set oogglazen (net als een microscoop in een laboratorium) en om de beurt wordt elk oog onderzocht.

Hij of zij zal eerst de structuren aan de voorkant van uw ogen onderzoeken (oogleden, cornea, conjunctiva, iris, etc). Dan, met behulp van een speciale hoge glassterkte, zal uw arts binnenin uw oog kijken (retina, oogzenuw, macula en nog veel meer).

Een breed scala aan oogaandoeningen en ziektes kunnen ontdekt worden met een spleetlamponderzoek waaronder staar, maculadegeneratie, cornea-ulcera, diabetische retinopatie, etc.

Andere oogtesten

In sommige gevallen kan uw oogarts een andere meer gespecialiseerde oogtest aanbevelen naast deze gebruikelijke testen uitgevoerd tijdens een uitgebreid oogonderzoek. Op verwijzing, worden deze testen uitgevoerd door andere oogartsen, zoals bijvoorbeeld retina specialisten.