Anatomie

Zicht is complex; uw ogen betaan uit meer dan 2 miljoen werkende onderdelen.

Anatomie van het menselijk oog: onderdelen van het oog

Het menselijk oog is een complex orgaan van ons lichaam. Het is verbazingwekkend dat zoiets kleins zoveel werkende onderdelen kan hebben. Maar wanneer u werkelijk bedenkt hoe moeilijk de taak is om te kunnen zien, mag het misschien geen wonder heten.

Hoe het menselijk oog werkt

Het menselijk oog werkt als een camera. Licht komt binnen via de cornea (hoornvlies), een doorschijnend gedeelte dat net als het glas is van een camera diafragma.De hoeveelheid licht wordt door de pupil geregeld, een opening die open en dicht gaat net als de sluiter van een camera.

Het licht valt op het netvlies (retina), een reeks van lichtgevoelige cellen die de achterkant van het oog bekleden. Het netvlies werkt als een camera, het reageert op binnenkomend licht en verstuurt daarna via de oogzenuw een verslag naar de hersenen.

Onderdelen van het oog

Uw ogen zijn bollen is ongeveer 25,4 mm in diameter, zijn zelfreinigend en zelfbevochtigend. Deze goed beshermde structuur is hoogst gevoelig. Een oogbal alleen heeft heeft veel complexe delen die zijn funties regelen. Hier is een dwarsdoorsnede van een oogbal met de meeste belangrijke delen die benoemd worden:

Achterste oogkamer: Deel van het oog achter de iris en aan de voorkant van de ooglens.

Ciliair lichaam (interne oogspier): Het deel van het oog achter de iris en het vaatvlies, de drie vormen de uvea. De belangrijkste functies van het ciliair lichaam zijn accommodatie, kamerwater productie en het op zijn plaats houden van de ooglens.

Conjuntiva: Slijmvlies dat het zichtbare deel van het oog en de binnenkant van de oogleden verbindt.

Cornea: Het heldere deel van het oog voor de iris en de pupil, het laat lich door in het oog, en zorgt voor zichtsvermogen.

Fovea: Een depressie in het netvlies en bevat alleen kegeltjes (niet staafjes), en die zorgt voor een scherp zichtsvermogen.

Glasvocht: Deel van het lichaam tussen de ooglens en het netvlies, met daarin een helder gelei genaamd vitreous humor.

Gele vlek (macula): Deel van het oog in het midden van het netvlies; de macula stelt ons in staat om objecten te zien met veel details.

Harde oogvlies (sclera): De buitenste laag van de oogbol die het zichtbare witte van het oog vormt en omringt de oogzenuw aan de achterkant van de oogbol.

Iris: Het gekleurde deel van het oog rond de pupil. Deze gepigmenteerde membraan ligt tussen het hoornvlies en de lens, het werkt als een diafragma die de opening van de pupil breder of smaller maakt, waardoor de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt wordt gecontroleerd.

Kamerwater: Helder vocht in de voorkant van het oog, tussen het hoornvlies en de iris, dat voedingsstoffen levert aan het hoornvlies en de ooglens. De vloeistof wordt geproduceerd door de interne oogspier. Glaucoom veroorzaakt een probleem in het doorlaten van deze vloeistof, en de inta-oculaire druk neemt toe. Het resultaat is schade aan de oogzenuw en verlies van het zichtsvermogen.

Kop van de oogzenuw (papil): Ook wel de optische schijf genoemd. Circulair gebied waar de oogzenuw de retina en de plaats van de blinde vlek van het oog binnengaat.

Musculo rectus lateralis: Spier die het oog beweegt van de neus af.

Musculo rectus medialis: Spier die het oogbeweegt naar de neus toe.

Ooglens: De bijna bolvormig lichaam in het oog, gelegen achter het hoornvlies, dat lichtstralen richt op het netvlies.

Oogzenuw: De zenuw die electorale impulsen van fotoreceptor cellen (staafjes en kegeltjes) in het netvlies doorstuurt naar de visuele cortex in de hersenen.

Andere onderdelen van het oog spelen een ondersteunde rol in de hoofdactiviteit van het zichtsvermogen

• Sommige bevatten vloeistoffen (zoals tranen en bloed) om het oog te smeren of te voeden.
• Anderen zijn spieren waardoor het oog kan bewegen.
• Sommige onderdelen beschermen het oog tegen beschadiging (zoals de oogleden en het epitheel van het hoornvlies)
• En sommigen zijn boodschappers, die zintuigelijke informatie versturen naar de hersenen (zoals de pijngevoelige zenuwen in het hoornvlies en de oogzenuw achter het netvlies).